HBS jaren:

klas 1-a   58-59

klas 2-a   59-60

klas 3-a   60-61

klas B4    61-62

klas B5    62-63

diploma   B5 1963

Piet Dekker

Rijks: 1958-1963 (B-5)

Na HBS-B ben ik in Eindhoven aan de TU (toen nog TH) technische natuurkunde gaan studeren. Aangetrokken door het vak en ook uit bewondering voor de Beer, die ik nog jaren later thuis bezocht en die ook aanwezig was op mijn afstuderen in 1969.

Ja, ik was dat jochie dat op een keer op voorspraak van de Kneep in het schoolelftal mocht aantreden als keeper tegen de Thomaten. We verloren met 10-1 geloof ik. Einde keepers carriere. Wat herinner ik me nog meer… onder het mom van huiswerk maken, vele middagen voetballen met Gerrit vd Vorst, Geert Bethlehem, Arie Hayemaye, Johnny de Jager. Ik moest altijd in het doel staan, want voetballen kon ik niet. Huiswerk maakten we ook. Braaf bij Gerrit thuis en in code sharing, ieder een som of een regel vertaling. Wat een gehannes met die woordenboeken. Ik was 16 toen ze me het diploma HBS B in handen drukten. Hansen heeft me trouwens nog gered van de ondergang, want je moest minstens een 6 hebben voor Nederlands, schriftelijk was gemiddeld met 5 geëindigd en het had weinig gescheeld of de gedelegeerde had doorgeprikt dat ik van "de lijst" lang niet alle boeken gelezen had.

(toen nog) Piet

in klas

1-A 1958-1959

Na de ingenieursstudie naar Delft om aan de TU te gaan werken. Ik ben daar in 1974 gepromoveerd tot doctor in de technische wetenschappen. Inmiddels was ik vader van een alleraardigst gezinnetje met een dochter en zoon, Charlotte en Michiel. Die zoon lag, twee jaar oud, met een gebroken been(tje) in het ziekenhuis terwijl pa zijn proefschrift stond te  verdedigen. Kort daarna zijn we naar Amerika verhuisd en een jaar later weer teruggekomen. We wilden onze kinderen onder geen voorwaarde in Amerika op school doen. Hadden ze nu misschien wel Bush gestemd, ik moet er niet aan denken.

Na jarenlang opvoeden van de kinderen, een beetje werken voor een groot electronica bedrijf (mijn echtgenote vond overigens dat dat omgekeerd in elkaar zat), grote vakanties in vooral Frankrijk en matig tot slecht tennissen en bastuba blazen in een zaat harmonieke (1st pries gewonnen in Mestreech), kwam de tijd voor wat ontspanning en dat heeft ertoe geleid dat ik een paar jaar later opnieuw  ben getrouwd. Waardoor ik nu voor de tweede keer vader ben van een jong tweetal, Emma en Janne, nu drie en anderhalf . Beiden zijn in Taiwan geboren, waar we momenteel  wonen en werken. Eén en ander is te volgen op onze website www.sabbeltje.nl. Daarnaast ben ik opa van vier schatten van kleinkinderen, Thies, Pippa, Matthijs en Douwe, die me als 'Opa Vliegtuig' kennen. De reis naar de reünie  van 100 jaar-Rijks zat er vanuit Taiwan niet in. Te druk, en even naar Nederland kost 16 uur heen en 16 uur terug vliegen.

Inmiddel werk ik voor een Taiwanees bedrijf, als enige niet-chinees, als baas van de TV ontwerp afdeling die deels in ChungLi, Taiwan en deels in SuZhou, China zit.

Samen (Karin mijn vrouw en ik) volgen we Chinese lessen en na vijf jaar kunnen we ons in winkels, restaurants en in de vakjargons van de bedrijven waarvoor we werken enigszins in het Chinees redden. We houden van reizen en hebben inmiddels aardig wat van Azië en Oceanië gezien. Zie website. Voetballen (jazeker, toch nog gedaan in clubverband….7de elftal) en tennissen doe ik niet meer. Dat is vervangen door pianospelen, je zou het ook trainen kunnen noemen. Iedere dag zo'n anderhalf uur. Een mooie hobby, die ik heel af en toe ook voor publiek uitoefen.

Ooit zullen we terug gaan naar Nederland. Dan hoop ik mijn schilderhobby weer op te pakken. Op mijn 18de begonnen met o.a. avondlessen aan de academie in Eindhoven, had ik daar tot  twintig jaar geleden nog wel tijd voor en het maken van een schilderij is een fantastische gebeurtenis, iedere keer weer. En… de kinderen naar school brengen, naar feestjes, nog een keer door die opvoedingscyclus heen. Trouwens, toen ik mijn oudste dochter indertijd ging ophalen na avondlijke feesten, kwam het nogal eens voor dat de pukkelige jongeman die de deur opendeed luidkeels aankondigde: “Charlot, je broer is er”. Te jong voor mijn leeftijd. In mijn Rijks tijd was ik “een ventje” en zo is het gebleven, al zal bovenstaande deurscène me met dochters Emma en Janne vermoedelijk niet meer overkomen.

Webmaster:

En inderdaad........... ik heb meer dan 1000 foto's bekeken of er nog foto's uit de HBS-tijd van dat jochie waren: noppes!!

Géén foto's met schoolreisjes etc. en ook geen foto's met meisjes! Dát heeft Pieter later dus góed ingehaald!!!

Will Sorée

OK, Einstein zei het al:

alles is relatief. Opa komt er wel….

Webmaster:

en dan tóch nog.......  één foto en nog wel piet met will sorée op één foto,

kijkend naar de meisjes (!) met softbal! (voorjaar 1960)